Historia obornickiego szpitala od lat 60. XX wieku [ZDJĘCIA]

Historia obornickiego szpitala

W 1900 roku wybudowani murowany, jednopiętrowy budynek, który był wysoko podpiwniczony i miał poddasze przystosowane do użytku. Do majątku szpitala należał budynek mieszkalny i gospodarczy, kostnica oraz ogród.

Po I wojnie światowej majątek należał do niemieckiego towarzystwa Ojczyźniany Związek Kobiet. Magistrat i Rada Miejska Obornik zdecydowały się na wykupienie majątku na własność gminy, co okazało się niezwykle trudne. Udało się to dopiero 26. lutego 1925 roku, kiedy to poinformowano, że zatwierdzono Magistrat Obornicki jako nabywcę szpitala. Wtedy należało zaciągnąć pożyczkę na spłatę należności. To jednak nie był koniec problemów. Szpital okazał się skrajnie zaniedbany, konieczny był remont, a to oznaczało kolejne koszty, na które nie było wtedy finansów. Pod koniec 1925 roku okazało się, że szpital jest dodatkowo obciążony wierzytelnościami hipotetycznymi.

Problemy finansowe trwały jeszcze wiele lat. Władze miasta szukały różnych rozwiązań tych problemów, lecz żaden nie został zrealizowany, rozważano nawet przerwanie działalności szpitala, co jednak nie spotkało się z aprobatą. W wyniku różnych decyzji, szpital nie służył mieszkańcom miasta, których nie było stać na leczenie. Stan personelu przez lata był bardzo skromny, czasem na miejscu pracowali tylko: jeden lekarz, jedna pielęgniarka, 2 siostry zakonne i dwie osoby z personelu pomocniczego. Za utrzymaniem szpitala przemawiały bardziej względy prestiżowe niż możliwości finansowe miasta. Uważano bowiem, że miasto powiatowe bez placówki tego rodzaju straci pozycję społeczną.

Po II wojnie światowej szpital ponownie podjął działalność, a po trzech latach zdecydowano się na rozbudowę szpitala. Zorganizowano więc zbiórkę na zrealizowanie rozbudowy. Pod koniec 1948 roku zrobiono pierwsze wykopy, zwożono materiały, np. z rozbiórki zburzonych w czasie wojny budynków z Piły i okolic. Gdy fundamenty były już gotowe, szpital otrzymał dodatkowe fundusze na budowę z budżetu państwa. Budowę ukończono w 1953 roku. Powstały wówczas dwa skrzydła głównego budynku.

Po latach, szpital przestał być wystarczająco duży, odział zakaźny mieścił się w baraku i po raz kolejny zdecydowano się na rozbudowę na początku lat 60. W 1963 roku oddano budynek z odziałem zakaźnym i internistycznym, a pomieszczenia po dawnym oddziale zakaźnym przeznaczono na hotel dla pielęgniarek i potrzeby administracyjne.

Kolejne remonty przeprowadzono w latach 1982-1986 i zamiast oddziału zakaźnego powstał Odział Długotrwałej Opieki Medycznej. Z okazji 100 lat istnienia szpitala wyremontowano front fasady budynku. Później szpital kilkukrotnie był jeszcze odnawiany.