Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Sparta moim klubem

daria
Arch. Krzysztof Nowacki
Oborniki moim miastem, Sparta moim klubem. Tak oto brzmi napis zamieszczony na pamiątkowym medalu przygotowanym na 95-lecie Klubu Sparta Oborniki. Nie byłoby tego jubileuszu gdyby nie komitet honorowy z burmistrzem Tomaszem Szramą i Tadeuszem Ratajczakiem, którzy to wspólnie postanowili zająć się organizacją tak doniosłego jubileuszu.

Klub sportowy Sparta to bowiem nie tylko piłka nożna tak jak to ma miejsce dziś. Przez 95 lat w klubie działały m.in. takie sekcje jak: piłka nożna, piłka ręczna, boks, szachy, siatkówka i wiele innych. Także z inicjatywy klubu wybudowano i oddano do użytku stadion sportowy z bieżnią lekkoatletyczną w 1938 roku, który aktualnie przeszedł gruntowną modernizację.

Początki piłki nożnej w Obornikach, to okres międzywojenny. Klub Sportowy „Sparta” działał już na Ziemi Obornickiej od roku 1922, niestety z tamtego okresu nie zachowało się zbyt wiele dokumentów i informacji. Wiadomo jednak że założycielem klubu w Obornikach był oborniczanin Goy. Dowodem poświadczającym istnienie klubu jest dyplom z roku 1947 r., w którym czytamy, że został on nadany z okazji 25-lecia klubu.

Od początku istnienia klubu aż do roku 1932, mecze Sparty odbywały się na boisku, które mieściło się przy ulicy Jagiellońskiej na zapleczu tartaku Baufelda (obecnie jest to teren w okolicach byłej Fabryki Mebli, ul. Stefanowicza, ciągu garaży, bloków mieszkalnych na 11 listopada, mniej więcej teren od ul. Młyńskiej do Kowanowskiej)

Boisko przy ulicy Jagielońskiej oficjalnie jednak nie należało do klubu, dlatego też jego władze już od 1927 r. czyniły starania, aby magistrat, do którego teren ten należał, wydzierżawił go bezpłatnie klubowi. Sport w okresie międzywojennym ogrywał dużą rolę w kształtowaniu także postaw patriotycznych, dlatego ówczesne władze Obornik, chciały wybudować nowy stadion. Początkowo pomysł był taki, aby stadion powstał między torem kolejowym do Wronek nad Wełną, a drogą do Rudek.

10 maja 1927 powołano specjalny komitet budowy boiska, na czele którego stanął ówczesny burmistrz Obornik Michał Maćkowiak. Plany te jednak nie zostały zrealizowane, a komitet wraz z magistratem ustalił, że nowy stadion powstanie przy Strzelnicy Bractwa Kurkowego w okolicach ulicy Poznańskiej. Lokalizacja ta wydawała się bardzo słuszna, gdyż w tamtych rejonach od końca XIX w. działał związek strzelecki, a później właśnie Bractwo Kurkowe. W parku znajdował się duży budynek z salą, który mógł być zapleczem na różnego rodzaju akademie
i uroczystości.

Do budowy stadionu przystąpiły: Klub Sportowy Sparta, Komitet Wychowania Fizycznego i Bractwo Strzeleckie. Budowę obiektu zakończono w roku 1932. W roku 1938, na zaproszenie członka zarządu Sparty Eryka Goja 5 i 6 czerwca w Obornikach gościła drużyna Borussji Berlin, z którą Oborniczanie rozegrali dwa spotkania. Pierwsze zakończyło się wygraną Sparty 2:1, a drugie wygraną gości 3:2 Z okazji tego dwumeczu zachowała się pamiątkowa plakietka, jaką wymienili się zawodnicy.

Mecze z drużyną z Berlina były pierwszymi oficjalnymi spotkaniami na nowym stadionie przy ul. Objezierskiej. Podstawowi gracze ówczesnej Sparty to z Polaków: bracia Maniccy Bogdan i Stanisław, bracia Guszczyńscy Bolesław i Bogdan, bracia Maćkowiak Jan i Leon, oraz Sajan Ludwik, Bartol Józef, Kubik Jan, oraz z Niemców: Luter Hanz, Gerlach Kuno, Vellege Wilhelm, Stencel Karol. Opis dwumeczu, który był dużym wydarzeniem w mieście zamieściła lokalna gazeta. W 1939 r. wybrany został ostatni przedwojenny Zarząd Klubu. Prezesem został Bogdan Guczyński, wiceprezesem Tadeusz Bednarowicz, drugim wiceprezesem Kazimierz Weichman, sekretarzem Wacław Kramer, skarbnikiem Sylwester Schmidt.

Po zakończeniu II wojny światowej klub wznowił swoją działalność. Prezesem wybrano Władysława Szramę, sekretarzem Bernarda Tomczaka, a skarbnikiem Józefa Biegańskiego. Drużynę trenował Józef Biedny. Pierwsze spotkania zawodników odbywały się w budynku Szkoły Podstawowej nr 1, na które zezwolił kierownik szkoły Stanisław Bulsiewicz. Młodzież po okresie okupacji, była bardzo spragniona gry w piłkę nożną, dlatego na frekwencję nie narzekano. Jak wspomina pierwszy powojenny prezes klubu Władysław Szrama, dzięki przychylności starosty którym był wówczas Bolesław Pleśnierski, zarząd otrzymał przepustkę do magazynów po niemieckich znajdujących się na terenie sanatorium w Miłowodach. Tam znajdował się sprzęt sportowy i różne inne przedmioty, które mogły się w klubie przydać. W latach 70 - tych największym sukcesem klubu był awans do III ligi - prezesem klubu był wówczas Walery Szymański, a kierownikiem zespołu i zarazem wiceprezesem Czesław Wasilewski Niestety Sparta grała tam tylko jeden sezon po czym spadła do niższej klasy rozgrywkowej.

Przemiany ustrojowe w Polsce z roku 1989 i 1990 dotknęły niemal każdą sferę życia, także i sport. Sparta była klubem podobnym do innych klubów funkcjonujących w małych miasta. Zarząd klubu składał się ze społeczników, ale już pracownicy wykonujący prace funkcyjne, jak gospodarz obiektu, czy sekretarz klubu często zatrudniani byli na etatach przy ośrodkach sportu. Tak też było i w Obornikach, kolejne lata miały to zmienić. Międzyzakładowy Klub bo taką nazwę nosiła Sparta, powoli przestawał spełniać swoją rolę. W PRL duże zakłady pracy jak Kombinat Metalplast, Wielkopolskie Fabryki Mebli, PEBEROL, Zakłady Mięsne finansowały bieżącą działalność klubu. Koszty związane z utrzymaniem drużyny to przede wszystkim delegacje sędziowskie, wyjazdy na mecze, oraz zakupy sprzętowe i organizacyjne. Koniec pewnej epoki w polityce, oraz zmiany ekonomiczne spowodowały, że wstrzymanie finansowania klubu przez zakłady pracy.

Po raz kolejny Sparta stanęła więc przed widmem upadku. Dla dalszego sprawnego funkcjonowania klubu konieczne były zmiany w zarządzie oraz zmiana sposobu myślenia o klubie który nagle musiał nauczyć się funkcjonowania na zupełnie innych zasadach niż dotychczas. Nowa dekada była bardzo pomyślna dla drużyny piłkarskiej Sparty. Po kilku sezonach spędzonych w B klasie w sezonie 1989/1990 Sparta wywalczyła awans do A klasy. Drużyna oparta była na zawodnikach którzy w 1988 r. jako trampkarze zajęli drugie miejsce w ogólnopolskim turnieju „piłkarska kadra czeka”. Drużynę prowadził grający trener Ireneusz Bartoszak.

Początek roku 1996 to kolejne zmiany organizacyjne. W tym bowiem czasie prezesem klubu został jak się później miało okazać na długie lata Tomasz Królczyk. Wraz z jego przyjściem na ławkę trenerską trafił doświadczony trener Jarosław Szuba, były piłkarz i trener m.in. Olimpii Poznań. To właśnie za prezesury Królczyka Sparta najpierw awansowała do IV ligi, a w roku 2007 wygrała Puchar Polski Strefy Poznańskiej, by rok później w sezonie 2007/2008 historycznie po raz drugi awansować do III ligi.

Klub bardzo udanie przez kilkanaście lat współpracował także ze Szkołą Mistrzostwa Sportowego w Szamotułach, a pierwsze doświadczenia zawodnicze właśnie w Obornikach zdobywali tacy zawodnicy jak: Łukasz Załuski, Jakub Szmatuła, Jakub Wawrzyniak, czy aktualny bramkarz Sparty Jakub Słowik. W Sparcie grał też aktualny dyrektor sportowy Zagłębia Lubin, a wcześniej m.in. kierownik w Lechu Poznań, Dariusz Motała. Aktualnie od 2009 prezesem klubu jest Zbigniew Gajewski i to na jego barkach spoczywa cały klub, czyli ponad 100 zawodników młodzieżowych i drużyna seniorów grająca w IV lidze.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Michał Pietrzak - Niedźwiedź włamał się po smalec w Dol. Strążyskiej

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na oborniki.naszemiasto.pl Nasze Miasto