Tak wyglądały Oborniki w czasie niemieckiej okupacji w 1939 roku

Cała pierwsza połowa roku 1939 to przygotowania do wojny, a nerwowość było czuć w stosunkach polsko – niemieckich. Polacy, głównie harcerze zostali oddelegowani do dyspozycji Zarządu Miejskiego i w ramach Harcerskiego Pogotowia Wojennego prowadzili działalność posterunkowo – meldunkową. Głównie na wieżach kościołów Farnego i Ewangelickiego prowadzili obserwację wypatrując wojsk niemieckich. Aktywni byli także mieszkańcy Obornik narodowości niemieckiej.

Utworzyli oni na terenie miasta Związek Sportowy, pod którego przykrywką odbywały się w budynku byłego Klasztorku, należącego do gminy ewangelickiej, spotkania antypolskie. Jak pisze w swoich wspomnieniach Stefan Stawicki członkowie obornickiego „Sokoła” starali się zakłócać spotkania antypolskie na tyle, na ile było to możliwe. Dla ochrony obiektów strategicznych miasta powołano do życia Batalion Obrony Narodowej. Został ona zaprzysiężony podczas uroczystości, która odbyła się na Rynku w sierpniu 1939 r.

Zdjęcie zrobione podczas tej uroczystości kilka tygodni później posłużyło za dowód gestapo, które aresztowało wszystkich członków Batalionu znajdujących się w mieście. Tuż przed wybuchem wojny najaktywniejsi, młodzi działacze niemieccy ze związku sportowego uciekli do swej ojczyzny, by powrócić do Obornik w pierwszych dniach września wraz z armią Wehrmachtu. Początek wojny to głównie zabezpieczenie obiektów i wyczekiwanie hitlerowskiego najeźdźcy.

Oddziały Niemieckie już od 6 września zajmowały miasta w Wielkopolsce, w Obornikach pierwszy patrol pojawił się 7 września 1939 r. Po rozpoznaniu terenu i stwierdzeniu, że w mieście nie ma oddziałów Polskich do miasta zaczęły nadciągać większe oddziały okupanta.