Wiewiórki chętnie odwiedzają ogrody. Ich wizyty możemy się spodziewać również zimą. Sprawdź, co jedzą i jak zaprosić „basię” do ogrodu

Wiewiórki żyją dziko w Polsce i chętnie odwiedzają nasze ogrody. Często są też stałymi mieszkańcami miejskich parków. Niektóre z nich są tak oswojone, że można je karmić z ręki, a nawet same dopraszają się tego. Jeśli takie napotkamy, pamiętajmy, żeby nie karmić ich ciastkami, paluszkami i tym podobnymi przekąskami, bo choć je pewnie zjedzą, to na dłuższą metę nie wyjdzie im to na zdrowie. Warto też pamiętać, że wiewiórka może ugryźć lub podrapać!

Wiewiórki można spotkać też w ogrodach. Często przemieszczają się po nich, przechodząc i skacząc po gałęziach drzew i krzewów, ale chętnie też schodzą na ziemię. Nie jest rzadkim widokiem ruda akrobatka biegnąca po płocie z siatki, czy przemykająca między jej oczkami. Dlatego granica ogrodu nie jest dla wiewiórki żadną przeszkodą i często eksplorują dość duży teren.

W Polsce żyją dziko wiewiórki pospolite (Sciurus vulgaris). To niewielkie zwierzęta o smukłym ciele i puchatym ogonie niemal tej samej długości, co tułów. Mają po cztery łapki o długich palcach, zakończonych mocnymi pazurkami. Przednie są świetnie dostosowane do chwytania (oraz kopania), tylne zapewniają skoczność, a oczywiście wszystkie cztery – zgrabne i szybkie poruszanie się oraz wspinanie.

Wiewiórki teoretycznie mogą żyć 6-7 lat, ale na wolności najczęściej dożywają około czterech. Niestety wiewiórki padają ofiarą m.in. kun, drapieżnych ptaków oraz kotów (szczególnie młode lub osłabione zwierzęta).

Wiewiórki to gryzonie. Żywią się przede wszystkim nasionami. Chętnie jedzą orzechy laskowe i włoskie, ale też np. bukowe. Doceniają również nasiona iglaków i w ich poszukiwaniu obgryzają szyszki. Ponadto wiewiórki jedzą pączki drzew, owoce, ale nie gardzą też owadami. Może się niestety zdarzyć, że zjedzą także ptasie jaja (a czasem nawet młode pisklęta).

Sprawdź: Do czego przydadzą się szyszki w ogrodzie? Wykorzystasz je do ściółkowania i nie tylko. Sprawdź

Wiewiórki chętnie skorzystają z części naszych plonów, szczególnie w postaci orzechów, ale warto się z nimi podzielić. Tym bardziej że część orzechów „posadzą”, zakopując je w ogrodzie (choć niekoniecznie naszym). Przy tej okazji mogą też nieco naruszyć rabatki, ale nie są to duże zniszczenia. Na pewno przyjemniej jest mieć wiewiórkę w ogrodzie, niż jej nie mieć.

Wiewiórki najchętniej odwiedzają ogrody, gdzie jest sporo starszych drzew i krzewów, dających im schronienie i pożywienie. Oczywiście obecność orzechów włoskich i leszczyn jest dodatkowym atutem. Ale chętnie też wpadną po świerkowe szyszki. Warto ustawić poidełko z wodą, z którego „basie” na pewno skorzystają (pamiętajmy też o wymianie wody).

Sprawdź: Jakie ptaki odwiedzają twój karmnik? Przedstawiamy 15 popularnych gatunków

Warto wiedzieć, że choć wiewiórki kojarzymy z charakterystycznym rudym odcieniem futra, to mogą one mieć też czarne lub szarawe ubarwienie. Nieco bardziej zszarzałe barwy przybierają na zimę (to kolor maskujący), natomiast czarnobrunatne futerko jest tak samo „zwyczajne” jak rude. To tak zwane wiewiórki melanistyczne. Nawet wiewiórcze rodzeństwa mogą być różnie ubarwione. Jedne i drugie mają też białe brzuchy.

W Europie pojawił się jednak inny, amerykański gatunek wiewiórek – to właśnie wiewiórka szara (Sciurus carolinensis). Jest to nazwa gatunku, a nie tylko kolor futerka, choć właśnie takie mają. Różnią się jednak również innymi cechami od europejskiej wiewiórki pospolitej – m.in. są większe, masywniejsze i nie mają charakterystycznych „pędzelków” na uszach. Niestety ich obecność zagraża rodzimym wiewiórkom. Podobnie jest z gatunkiem o nazwie wiewiórka czarna (Sciurus niger). Jedne i drugie są uznane w Europie za groźne gatunki inwazyjne (w Polsce na razie nie występują). Natomiast „nasze” wiewiórki pospolite są pod częściową ochroną.
Uwaga: nie wolno mylić wiewiórek pospolitych o ciemnym ubarwieniu z tymi amerykańskimi gatunkami. To zupełnie różne zwierzęta.