Zbiornik na deszczówkę sprawdzi się w każdym ogrodzie. Jego instalacja jest łatwa! Jak podłączyć beczkę na deszczówkę do rury spustowej?

Aby poradzić sobie z coraz częstszym zagrożeniem suszą, przyda się odpowiedni zbiornik o gromadzenia deszczówki. Najłatwiejsze w montażu są zbiorniki naziemne, które nie wymagają niemal żadnych prac. Trzeba jednak wybrać właściwy. Nie poleca się stosowania zbiorników metalowych, z których związki metali przedostają się do wody. Nieodpowiednie są również zbiorniki na wodę deszczową wykonane z betonu, ponieważ zawierają wapń, który przenika do wody. Na rynku jest jednak coraz większy wybór zbiorników z tworzyw sztucznych, a także odpowiednio uszczelnione drewniane beczki na deszczówkę.

Coraz częściej stosowanym rozwiązaniem są zbiorniki z tworzywa sztucznego, odpornego na działanie warunków atmosferycznych. Są one estetyczne, trwałe oraz łatwe w montażu i wygodne w użytkowaniu. Najczęściej są stylizowane na tradycyjne drewniane beczki albo ceramiczne naczynia zasobowe, używane m.in. w starożytnej Grecji, a zwane pithosami. Są również całkiem proste, sześcienne pojemniki, ale i takie bardziej dekoracyjne, stylizowane np. na pień drzewa.

Wybór formy zbiornika na deszczówkę jest dość spory, a kolor można dobrać do wyglądu elewacji czy innych detali domu – zbiorniki na wodę dostępne są m.in. w kolorze ceglastym, szarym, czarnym, zielonym. Mają one różną pojemność: od ok. 200 do ponad 500 litrów. W zestawie jest dopasowana pokrywa, a niekiedy nawet dodatkowo – dekoracyjna doniczka, którą w sezonie można używać jako pokrywę.

Taki zbiornik, nazywany niekiedy deszczownicą, podłącza się do rury spustowej, która odprowadza wodę z rynny. Robi się to za pomocą tzw. zbieracza (łapacza) deszczówki. Ten element można bez problemu kupić, oferują go producenci systemów rynnowych. Natomiast producenci beczek na deszczówkę najczęściej załączają go w zestawie ze zbiornikiem, często również wraz z kranem i innymi akcesoriami.

Podłączenie beczki do rury spustowej nie jest trudne, ale wymaga wywiercenia otworu w rurze oraz beczce (rozwiązania poszczególnych producentów mogą się nieco różnić). Łatwo to zrobić za pomocą otwornicy. W rurze spustowej umieszcza się łapacz deszczówki, który elastyczną rurką łączy się z otworem w beczce za pomocą łącznika. Łapacz ma taką konstrukcję, że przekierowuje do beczki tylko część wody. Dzięki temu, przy zamkniętych beczkach, nie musimy obawiać się, że zbiornik przebierze. Kiedy beczka się napełni, a będzie padać, woda będzie po prostu spływała rurą do odpływu.

Dodatkowo do beczki należy wkręcić kranik. Większość beczek ma już przygotowany, gwintowany otwór na niego. Znajduje się on ok. 50 cm nad dnem. Korzystając z kranu można wygodnie napełnić konewkę lub wiadro. Niżej znajduje się drugi otwór. Może on być zamknięty zaślepką, ale można do niego wkręcić króciec oraz podłączyć szlauch do podlewania ogrodu.

Przed pierwszymi mrozami dolnym otworem należy spuścić wodę z beczki, żeby zbiornik nie pękł, kiedy deszczówka zamarznie.

Innym rozwiązaniem, do niedawna najbardziej popularnym, są zbiorniki wykonane z impregnowanych drewnianych listewek, spiętych stalowymi obręczami, jak tradycyjne beczki. Z zewnątrz można je pomalować na dowolny kolor, od wewnątrz są wyłożone wytrzymałą i elastyczną folią. Zbiornik na deszczówkę powinien być wyposażony w pokrywę, która zapobiega rozwojowi glonów oraz przedostawaniu się zanieczyszczeń. Ponadto zapewnia bezpieczeństwo dzieciom i zwierzętom, które przebywają w ogrodzie.

Do takiej beczki trzeba dokupić łapacz deszczówki i zamontować go na rurze spustowej, analogicznie jak to opisano wyżej (niektórzy producenci beczek drewnianych również załączają go w zestawie).

W zbiorniku można zainstalować pompę, ułatwiającą korzystanie ze zgromadzonej wody. Najlepiej, żeby miała wbudowany filtr, zapobiegający przedostawaniu się zanieczyszczeń oraz włącznik pływakowy, chroniący ją przed pracą „na sucho”. To rozwiązanie przydaje się szczególnie przy beczkach drewnianych, pozbawionych kranu czy otworu spustowego.

Uwaga: Deszczówkę można zbierać z dachów pokrytych różnymi pokryciami, takimi jak blachodachówka i inne pokrycia blaszane, dachówki ceramiczne i betonowe. Nie należy jej pozyskiwać z pokryć bitumicznych (gonty, papa), ani azbest (eternit).